CINE

As In Heaven: Sail Ofizialeko harribitxia

todayseptiembre 20, 2021 754 41 4

Fondo
share close

Jaialdiko hiru egun igaro ostean, lehiaketan dauden hainbat pelikula ikusteko aukera izan dut; Terence Daviesen Benediction Lehen Mundu Gerran kokatutako drama intimista da, Maixabelek iraganeko gatazkei eta barkamenari buruz hitz egiten digu gaur egunean, eta Claire Simonek podcast eder (eta aspergarri) bat eskeintzen digu I Want to Talk About Durasen. Baina ikusitako film guztien artean, sentikortasun eta xarma berezia aurkitu diot Tea Linderburgen lehen filmari, As in Heaven-i.

XIX. mendeko Danimarkar herrixkatxo batean kokatuta, emakumearen askatasun eta boterearen bilaketari buruz hitz egiten du filmak, neska protagonista gazteak dituen urduritasunak eta aldaketa beharrak erakutsiz hasieratik. Leak (protak) ez du bere amak edo amonak izandako bizia bizi nahi, iraganean emakumeak izandako rola aldatu nahi du, eta beraz herrixkatik joan nahi da, aldaketa eta independentzi baten bila. Nahiz eta hasiera batean aukera errealtzat bihurtu kanpoko ikasketa, dena konplikatzen joango da ama erditzen hasten den momentutik, tradizio eta modernitatearen arteko borroka bat hasiz.

Istorioa kontatzeko zuzendaria objektu ezberdinen garrantzi narratiboan oinarritzen da, motibo garrantzitsuenetariko bat ile orrazkerak izanik. Amonak ilea ezkutuan dauka, sumisio tradizional bat erakutsiz gizonekiko, amak berriz melena ilehori ederra haizearen mende askatuta dauka, eta alabak berriz ilea ebaki nahi du. Herrixkan bizitako egun ezberdinetan mototx borobil batetan biltzen saiatzen da bere ilea protagonista, amaren gantxo bat erabiliz (askatasunera bideratzeko aukera ematen dion pertsonaia bakarraren objetua).

Azpimarragarria ere iruditzen zait filmaren alderdi teknikoa, argazki analogiko izugarri batek hornituz zinemako pantaila, momentu batzuetan Tarkovskyren Ispilua ekarriz gogora, bai «argumentu» eta bai estetika aldetik. Badago plano bat, protagonista hesi batean kanpoaldera, nahi duen askatasunera, begira dagoen momentua, zinemagile errusiarraren filmeko momentu baten oso antzekoa dena. Bi emakumeak atzez zerumugarutz begira ageri direna.

Orduak emango nituzke filmaren zirrikitu eta xehetasun ezberdinei buruz idazten, zuzendariak duen hizketaldi feminista landuz eta filmeko pasarte ezberdinak analizatuz, baina uste dut aipatutako hiru lau arrazoiak nahikoa direla zuri, irakurle, enbidia eta kuriositatea transmititu eta filma gomendatzeko.

Escrito por Aimar Erkiaga

Valóralo

Comentarios de las entradas (0)

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *


0%